Przejdź do zawartości

Jan Harasimowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Harasimowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1950
Wrocław

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia sztuki nowożytnej, sztuka renesansu i manieryzmu
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1984

Habilitacja

25 stycznia 1993

Profesura

16 października 2001

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Dyrektor Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego

Jan Witold Harasimowicz (ur. 2 sierpnia 1950 we Wrocławiu) – polski historyk sztuki i kultury, specjalizujący się w historii sztuki nowożytnej, sztuce renesansu i manieryzmu; profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, związany z uczelniami we Wrocławiu i Toruniu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1950 roku we Wrocławiu. Studia w zakresie historii sztuki i filozofii odbył w latach 1968–1975 na Wydziale Historyczno-Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego, pisząc pracę magisterską pt. Sztuka śląska lat 1520–1650 wobec konfliktu katolicko-protestanckiego, którą przygotował pod kierunkiem prof. Mieczysława Zlata. Studia te uzupełnił w 1978 roku o teologię na Uniwersytecie w Zurychu[1].

Od czasów ukończenia studiów w 1975 roku związany jest zawodowo z Uniwersytetem Wrocławskim. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1984 roku na podstawie pracy nt. Sztuka protestancka na Śląsku w latach 1520–1650, napisanej ponownie pod kierunkiem prof. Mieczysława Zlata[2]. Rozprawa została wyróżniona i ukazała się drukiem w 1986 roku w Wydawnictwie Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1987 roku została uhonorowana nagrodą Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki[1]. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii sztuki otrzymał w 1993 roku na podstawie rozprawy pt. Śląskie epitafia i nagrobki wieku reformacji[3]. Na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Uniwersytecie Wrocławskim został powołany w 1997 roku, a w 1998 roku na stanowisko profesora w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, dokąd przeniósł się na jeden rok. Od 1 października 1999 roku pracuje ponownie w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie kieruje Zakładem Historii Sztuki Renesansu i Reformacji. Zachował przy tym cząstkę etatu przez kilka lat w uczelni toruńskiej[4]. W 2001 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[5]. Ponadto pełni funkcję dyrektora Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego[6].

W latach 1990–2005 wykładał gościnnie na uniwersytetach w Bochum, Brnie, Frankfurcie nad Odrą, Lipsku, Marburgu, Strasburgu, Stuttgarcie i Würzburgu. Jest członkiem Komisji Historii Kultury Komitetu Nauk Historycznych PAN, prezesem Polskiego Towarzystwa Badań Reformacji, członkiem Rady Naukowej Muzeum Narodowego w Szczecinie, Polsko-Niemieckiej Grupy Roboczej Historyków Sztuki i szeregu innych Instytucji w Görlitz, Moguncji, Dreźnie i Stuttgarcie oraz uczestnikiem wielu międzynarodowych projektów badawczych i edytorskich. W 2004 roku został laureatem Nagrody Kulturalnej Dolnej Saksonii.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Swoją działalność naukową koncentrował wokół trzech zasadniczych problemów, którymi są[4]:

  • historia nowożytna sztuki i kultury śląskiej, ze szczególnym uwzględnieniem XVI i 1. połowy XVII wieku,
  • historia sztuki krajów Europy Środkowowschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Brandenburgii, Pomorza, Prus Królewskich, zwłaszcza Gdańska i Wielkopolski oraz sztuki miast,
  • teologia obrazu i problematyka związków sztuki z religią w okresie reformacji, kontrreformacji i nowożytnej konfesjonalizacji.

Wiele publikacji jego autorstwa ukazało się za granicą. Do jego ważniejszych z nich należą[7]:

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żona Halina, absolwentka Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, syn Marcin (ur. 1977), dziennikarz sportowy w redakcji „Życia” i córka Małgorzata (ur. 1992).

Pasją Jana Harasimowicza jest muzyka, w młodości grał na klarnecie i był wokalistą w zespole rockowym[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 7, Nr 12 (69), grudzień 2001, s. 23.
  2. Protestancka sztuka kościelna na Śląsku w latach 1520-1650 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-29].
  3. Śląskie epitafia i nagrobki wieku reformacji w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-31].
  4. a b c Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 7, Nr 12 (69), grudzień 2001, s. 24.
  5. M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 719
  6. Prof. Jan Witold Harasimowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-05-23].
  7. Dane na podstawie katalogu BN w Warszawie
  8. M.P. z 2005 r. nr 75, poz. 1043 – pkt 8.
  9. Uchwała Nr XXXI/891/13 Sejmiku Województwa Dolnośląskiego w sprawie przyznania Janowi Harasimowiczowi Odznaki Honorowej Złotej Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego. bip.umwd.dolnyslask.pl, 18 marca 2013. [dostęp 2013-04-06]. (tekst)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]